RGB
RGB (Red Green Blue) należy do jednego z modeli przestrzeni barw, czyli do widma fal elektromagnetycznych należących do zakresu od 380 do 780 nanometrów. Przedział ten jest tzw. światłem widzialnym. Model ten składa się z trzech kolorów – czerwonego (RED), zielonego (GREEN) i niebieskiego (BLUE). Związany jest on także z właściwościami ludzkiego oka, odpowiedzialnego za odbieranie wiązek światła. Właściwości te sprawiają, że oko jest w stanie dostrzec dowolną barwę dzięki wymieszaniu, w odpowiednich proporcjach, trzech ww. wiązek światła.
Dzięki wymieszaniu tych trzech barw podstawowych możliwe jest uzyskanie szerokiego wachlarza barw pochodnych, czyli np. łącząc barwę czerwoną z zieloną otrzymujemy barwę żółtą, po połączeniu barwy niebieskiej z zieloną powstaje cyjan, czerwonego z niebieskim – magenta (barwnik drukarski). Z połączenia barwy magenta, cyjan i żółtego powstaje barwa biała.
W przestrzeni RGB występuje synteza addytywna, czyli zjawisko, w którym dzięki sumowaniu wiązek światła widzialnego o różnych długościach mieszają się barwy. W tego typu syntezie najwyższa wartość oznacza bartę białą, najniższa – czarną.
Model RGB i barwy, które powstają w wyniku syntezy mogą mieć różne charakterystyki widmowe w zależności od urządzenia, na którym są wyświetlane.
Początkowo RGB stosowano w technice analogowej, dziś stosuje się ten model także w technice cyfrowej. Główne zastosowanie to urządzenia typu skanery czy aparaty cyfrowe, czyli urządzenia służące do analizowania obrazu oraz urządzenia, które służą do wyświetlania go, czyli np. monitory, telewizory.
W informatyce istnieje zapis RGB, który jest 24-bitowym zapisem kolorów (odpowiednio po 8 bitów na kolor). Tutaj każda barwa istnieje w postaci składowych o wartości od 0 do 255. Wartość 0 jest kolorem czarnym, a 255 – białym. Kolor taki można obliczyć w następujący sposób:
numer koloru = R*65536 + G*256 + B (każdy z kolorów R, G i B zawiera się w przedziale wartości od 0 do 255).
Pierwsze eksperymenty z RGB w dziedzinie kolorowej fotografii pochodzą z 1861 roku, a zostały przeprowadzone przez Jamesa Clerka Maxwella i polegały na zrobieniu trzech ujęć, każde z zastosowaniem oddzielnego filtru kolorystycznego. Następnie wszystkie ujęcia zostały nałożone na siebie, i tak powstało kolorowe zdjęcie. Pionierem w zastosowaniu RGB w telewizji był zaś John Logie Baird, demonstrując pierwszy kolorowy telewizyjny przekaz w 1928 roku.